W dniu 18 października 1914 roku Ojciec Józef Kentenich zgromadził w małej kapliczce świętego Michała Archanioła w Szensztacie nad Renem (Niemcy) grupę młodych ludzi przygotowujących się do kapłaństwa. W odpowiedzi na Boże prowadzenie, którego dla nich szczególnym znakiem był wybuch I wojny światowej, zawarli z Matką Bożą we wspomnianej kapliczce akt przymierza miłości. W tym akcie prosili Matkę Bożą, aby w zamian za ich dążenia do świętości, kapliczka stała się miejscem Jej obecności, z którego będzie objawiała światu swoje wspaniałości i moc wstawienniczej potęgi. Zawarty akt przymierza miłości dał początek Dziełu Szensztackiemu, które z czasem rozwinęło się w świecie.
Ojciec Kentenich, po uwolnieniu z obozu koncentracyjnego (1945 r.) odwiedził kraje Ameryki Łacińskiej (1947 - 1952), dokąd jeszcze przed wojną wysłał siostry. W różnych miejscowościach dokonał poświęcenia nowych sanktuariów szensztackich.
W dniu 11 kwietnia 1948 r. wziął udział w poświęceniu sanktuarium Taboru w Brazylii, w Santa Maria. W kilka dni później przesłał z tej miejscowości list do rodzin w Szensztacie, w którym zachęcał je do zabierania obrazu Matki Bożej do domów, by mogła w ich działać i okazywać swoją wychowawczą i uświęcającą moc.
W tym czasie Joao Luiz Pozzobon poznał bliżej Ruch Szensztacki oraz związał się osobiście z sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej. Z zawodu był kupcem. Był ojcem wielodzietnej rodziny (miał siedmioro dzieci). On sam osobiście nazywał siebie "małym uczniem" Ojca Kentenicha oraz starał się naśladować bohaterskich sodalistów szensztackich. W dniu 10 września 1950 roku siostra M. Teresinha Gobbo przekazała Joao Pozzobon obraz Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej z prośbą, by zaniósł go do rodzin oraz odmawiał z nimi różaniec. Inicjatywa ta - peregrynacji obrazu MBTP - była wkładem Ruchu Szensztackiego z Brazylii w trwający w Kościele Rok Maryjny. Pozzobon pielgrzymował z tym obrazem przez 35 lat, odwiedzając rodziny, szkoły, szpitale, więzienia oraz parafie. Droga, którą przebył pieszo z obrazem MBTP wynosiła więcej niż 140 tysięcy kilometrów.
Od roku 1959 rozpowszechniła się oryginalna forma peregrynacji obrazu Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej, umieszczanego odtąd w małych kapliczkach o jednakowym kształcie, które w swej symbolicznej wymowie nawiązywały do sanktuarium szensztackiego. Ta forma peregrynacji objęła swoim zasięgiem wiele pojedynczych osób oraz całe rodziny, które utworzyły stałe kręgi systematycznie nawiedzane przez obraz Matki Bożej w "sanktuarium pielgrzymującym".
Joao Pozzobon żył heroicznie swoim ideałem. Miłość do powierzonego mu posłannictwa mobilizowała go, by każdego dnia na nowo zaofiarować Bogu swoje życie. Zmarł w dniu 27 czerwca 1985 roku. Rankiem tego dnia idąc do sanktuarium został potrącony przez samochód ciężarowy. Wkrótce nastąpiła śmierć. Tak wypełniły się słowa, które często powtarzał: "gdy pewnego dnia znajdziecie mnie nieżywego na skraju drogi, wiedzcie, że umarłem z radością".
Na miejsce jego śmierci w Santa Maria pielgrzymuje wiele ludzi. Peregrynacja obrazu MBTP w "pielgrzymującym sanktuarium" rozprzestrzenia się coraz bardziej po całym świecie. Wiele osób zwraca się do Joao Pozzobon w swoich intencjach i zostają wysłuchani. W dniu 12 grudnia 1995 roku został otwarty jego proces beatyfikacyjny.
Poprzez peregrynację, obraz Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej dociera do szerokich kręgów osób, do rodzin, szkół, szpitali i różnych instytucji. W ten sposób Matka Boża przedłuża niejako swoje działanie z sanktuarium szensztackiego i jako "Wielki Misjonarz" przemierza współczesny świat. Peregrynacja jest oryginalną formą urzeczywistnienia ewangelizacyjnej misji Kościoła.